نامه

مهربانوی من، شهبانوی من سلاممهربانوی صبور من!خوشبختی و بدبختی آدم‌ها بی هیچ قاعده‌ایی یک جهش ژنتیکی است.روزگاری دور، لب حوض

زنگ زدی بپرسی امروزم چطور گذشت؟ مرا ببخش مهربانو، وسط جاده بودم. از زمین بخار بلند می‌شد شکل نفس‌های یک

مهربانوی من سلام سلام می‌کنم از راه دور و گوشه دامن گلدارت را می بوسم. از راه دور اگر جویای

جویای حالم اگر باشی ملالی نیست جز دوری دست های تو که بالش خواب امنم می شدند آن روزها و

با هر بمبی که منفجر می شود یک تکه از دلم به یغما می رود مهربانوی دورمانده. حالا استانبول هزار